شوق پر کشیدن است در سرم قبول کن

^{شوق پر کشیدن است در سرم قبول کن
دل شکسته ام اگر نمی پرم قبول کن
این که دور دور باشم از تو و نبینمت
جا نمی شود به جسم باورم ، قبول کن
گاه ، پر زدن در آسمان شعر هات را
از من ، از منی که یک کبوترم قبول کن
در اتاق رازهای تو سرک نمی کشم
بیش از آن چه خواستی نمی پرم قبول کن
قدر یک قفس که خلوتت به هم نمی خورد
گاه نامه می برم، می آورم قبول کن}